 |
| Bij de kust |
Het begin van de derde week hier begon goed met de bekendmaking van de selectie voor het WK-baan. Ik ben één van de gelukkigen die geselecteerd is voor dit wereldkampioenschap wat gehouden zal worden in het Mexicaanse Aquascalientes van 10 tot 13 april. Deze plaats in de selectie maakt mij nog gemotiveerder dan ik al was.
Zoals elke maandag stond er weer ''rustdag'' op het programma. Toch heb ik mij niet hoeven vervelen, helaas kreeg mijn laptop kuren en besloot ook spastisch te gaan doen. Soort zoekt soort?
Hij haperde, viel de hele tijd uit en had zelfs het lef kokend te worden. Met dit geval viel niet meer te werken en had snel medische hulp nodig. Op internet een Nederlands mannetje gevonden dat reparaties aan deze ingewikkelde apparatuur uit kan voeren. Ik moest voor de afspraak voorbij Benidorm zijn. Op de fiets is dit niet te doen, gelukkig was Jetze bereid met z’n bus en mij erheen te rijden en mij deze middag te ondersteunen. Na een hele middag bij de reparateur over de vloer waren de problemen gelukkig weer verholpen en heb ik sinds die tijd weer een laptop die naar behoren werkt. Zo kan ik in ieder geval weer contact houden met Nederland en mijn trainingen verwerken en ontvangen. Gelukkig zien mijn soort zoekt soort maatje en ik de toekomst weer zonnig tegemoet.
Dinsdag had ik weer kracht-core training, voor mij is dit net een speeluurtje in de apenkooi. Stop mezelf weg in wat ze hier een tennisbaan noemen, gooi daar een foamrol naar binnen, een balans bal, een dienblad zet een muziekje op en leef me uit. Zoals een kind in de middag z’n slaapje doet, liet ik mij zelf even tot rust komen op een strandbedje wat geparkeerd staat bij het zwembad. Daarna op de fiets naar de fysiotherapeute. Waarmee we vorige week contact hadden gekregen. Omdat ik mijn lichaam al aardig op z’n donder had gegeven bood Marte aan dat ik wel langs mocht komen. Ze heeft mij super kunnen behandelen, dit scheelt een hoop, eindelijk weer een beetje uit de knoop. Ik was weer klaar voor de rest van de trainingen. Hier dacht het weer alleen op woensdagochtend anders over. Het regende alsof ik in Nederland was. Toen maar met mijn goede vriendin Marit geskyped. Een mooie gelegenheid om weer even bij te kletsen. De rest van de ochtend besteed om de mail weg te werken en de to do lijst wat te verkleinen. In de middag liet het weer het toe toch nog even te trainen. Al heb ik de lucht hier wel eens wat vriendelijker naar mij zien kijken tijdens mijn training, ach dan maar schuin terug kijken, verstand op 0 en gaan. Bij terugkomst nog heerlijk gekletst via Skype met Monic.
 |
| Wat je wel niet met een dienblad kan, tadaa trainen! |
Jeuk is leuk en pijn is fijn zeggen mensen wel eens, mag toegeven dat ik er graag ook zelf zo over denk. Toch vond ik de pijn waarmee ik donderdag wakker werd toch iets minder. Maak me niet snel zorgen maar naarmate de dag vorderde begon ik mij meer zorgen te maken, sterker nog ik wist niet meer hoe ik het moest hebben. Marte maar gebeld en om raad gevraagd, het zou die lieve Marte ook niet zijn om me langs te laten komen. Na een check bij haar toch enige zorgen, uiteindelijk bij de arts beland met de diagnose: Ribblokkade. Niks aan de hand toch? Toch medicatie erin om de pijn te verlichten en toen weer naar huis en verder tot de orde van de dag. Vrijdagmorgen nog even geskyped met de fysio therapeut van het NL-team om het medische beleid even door te nemen. In de middag nog spontaan bezoek gehad van mijn collega Tim, hij zit hier in Benidorm om ook te trainen voor zijn doelen.
Zaterdag mijn grote vriend ‘’ de arts’’ weer bezocht, eens kijken of hij nog weer een keer kon helpen aangezien de pijn weer helemaal terug was. Hij bedacht hij van mij nog een stekelvarken te maken, een stuk of 20 cocktailprikkers in mijn schouderbladen en nek kreeg ik voor de servicebeurt. Ik kon er weer tegenaan. In de middag was mijn grootste kameraad er weer klaar voor, we hebben samen weer heerlijk door het spaanse landschap de benen weer aan het werk gezet. De fiets en ik, goh we blijven verliefd op elkaar!
 |
| Jij de fiets, en ik voor altijd samen |
Na de zoveelste Nederlandse nacht qua temperatuur, brr.. maar ondersteund door mijn winter pyjama, mijn kruik en mijn dekbed kwam in de nacht weer door. Onder mijn dekbed kun je onderhand een hele kleuterklas verstoppen. Deze morgen veraste de ochtendzon mij met z’n warme zonnestralen op de vroege zondagmorgen. Om 9.30 stond de teller aan, waren de bandjes opgepompt, de bidon gevuld en wachtte de nog altijd krankzinnige eerste klim van 22% mij weer op. Deze pukkel (voor mij een muur) bij het vertrek van huis blijf ik elke keer vervloeken, vrees dat dit stuk asfalt en ik nooit vrienden gaan worden. Nog altijd kom ik elke keer scheel van ellende boven, maar daar wacht de rest van het o zo mooie gebied mij op met al z’n glooiende wegen. Heb een schitterende training af gewerkt onder de kachel van de spaanse zon.
Na de lunch, welke natuurlijk in de zon werd opgegeten de middag heerlijk doorgebracht bij het zwembad aan huis…dit noemen ze winter in Calpe?! Benieuwd wat mij de vierde week gaat brengen. Wat mij betreft een week zonder cocktails, een week waarin ik weer wat meer met mijn kameraad op pad ga en ik het verdwaalde strandbed bij het zwembad wat mij betreft nog een paar keer test ;-)
Tot de volgende keer!
Sportieve en warme groet,
Alyda Norbruis
 |
| GENIETEN ;-) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten