Kamperen maar dan anders

Het leven van een topsporter :-)

Het lijk soms wel of ik op de Bahama’s zit. Wanneer het in Nederland regent, waait en bewolkt is en ik hier in Spanje vertoef op mijn strandbed lijkt het wel of ik per week verder verwijderd raak van het drukke bestaan in Nederland. Toch raast de tijd hier ook door en ben ik soms zelfs even kwijt welke dag van de week zich afspeelt. En dat terwijl ik hier een heel simpel bestaan lijd het is namelijk elke dag hetzelfde ritme. Niks anders als: eat, sleep, bike, repeat.

Mijn maandagen bevatten dezelfde inhoud van het bovenstaande ritme al staat dan de bike er niet tussen. Zo heb ik vorige week maandag benut om op mijn rustdag mijn kamer eens goed onder handen te nemen. Een goed muziekje aan en gaan met die bezem, dat is de Spaanse variant van een stofzuiger. Nadat de bezem alle hoeken grondig had geïnspecteerd was het de beurt aan de dweil dit nog eens over te doen. In mum van tijd was alles weer spik en span. Kennelijk had ik deze dag last van het poetsvirus want ook mijn fiets moest er aan geloven. Dat ding in de houdgreep genomen en ook een basic wasbeurt gegeven, zo deze kon er ook weer tegenaan. Verder deze dag lekker wat rondgehangen. In de avond mijn collega Rinne Oost nog verwelkomd, een teamgenoot die achterop de tandem rijd omdat hij slechtziend is. Rinne komt ook twee weken mee trainen met Triple C groep.

Fiets in de houdgreep en poetsen maar

Mijn kamer voor 3 maand

Mijn paleisje

Heerlijk plek voor mijzelf

Dinsdag was het weer tijd om te spartelen op de naastgelegen tennis baan. Op het programma stonden weer mooie oefeningen om de kracht-core van mijn lijf weer uit te dagen. Met aansluitend een hersteltraining op de roller.  Helaas zei de fysio haar middag behandeling af vanwege een oorontsteking, daartegenover stond dus dat ik een extra vrije middag had. Heerlijk!

Woensdagmorgen stond er niks op de planning. Een prima gelegenheid om na vijf weken eens contact te hebben met mijn (pleeg)ouders. Ik heb heerlijk met mijn mem, oftewel moeder geskyped. Er viel natuurlijk genoeg te babbelen dus we hebben heel wat tijd weg gekletst. Wauw dat voelde goed en fijn, even een moeder-dochter moment. Blij, enthousiast en een voldaan gevoel na zo’n mooi skype gesprek.

In de middag ging ik met collega’s Rinne en Gijs en (bondcoach van de weg, die hier voor vier dagen op bezoek was)  Johan Procee samen trainen. Dit was de slechtste training van de week. De heren hadden het tempo er flink in, hierdoor was het voor mij een mislukte gezamenlijke training,  aan het einde hield ik het dan ook maar voor gezien en ben mooi mijn eigen weg gegaan. Ik kom hier om aan mijn basis en duurvermogen te werken, niet om mijzelf over hoop te rijden.

Aangezien het de vorige dag waaide met windkracht vijf en ik door de heren aardig had lopen stoempen had ik geen behoefte om deze dag weer gezamenlijk te trainen. Ik besloot deze dag er lekker alleen op uit te gaan. Een heerlijke duurtraining met goede muziek in de oren en een prachtige omgeving. Wat voelde ik mij deze dag weer rijk met het goede weer en de prachtige natuur. Ik besloot deze middag neer te ploffen bij het zwembad voor een powernap dit gaat prima wanneer de zon volop schijnt en het 25 graden is, een mooi moment om de melkflessen even bij te werken.

Melkflessen bijwerken

Vrijdag was een kopie qua training van dinsdag. In de middag hoorde ik dat het strandbed mij weer riep, hier maar gehoor aan gegeven en samen hebben we ons weer prima vermaakt in de zon.

Zaterdag kantelende de weersomstandigheden maar ook mijn fysieke toestand,  Rinne kwam hier flink verkouden aan en ik vrees dat hij mij heeft aangestoken. Ik stond op met een zere keel en een snotneus. Dit weerhield mij er niet van toch te gaan trainen. Deze ochtend toch maar mooi mijn duurtraining af gewerkt. Daarna de race van Sven kramer via de livestream gekeken en toen mijn bed in gedoken tot het avondeten. Snel wat gegeten en daarna gelijk weer mijn bed in gedoken ik voelde mij niet 100%. De verkoudheid nekte me en het beste medicijn leek me een goede nacht slapen.

Zondag was het nog één keer bikkelen, dit was de laatste dag van het trainingsprogramma wat flink opgeschroefd was. Het waren twee intensieve weken waarin de opbouw in het duurvermogen was verhoogd, uren maken. Vandaag stond er nog een rit van drie uur op de planning. Rinne en ik gingen samen op pad. Een duurrit met specifieke oefeningen. Rinne moest een aantal blokjes fietsen met 1 been om de kracht te verbeteren in dat been. Voor hem een lastige oefening voor mij dagelijkse kost. Normaal gesproken moet ik in de duurritten 3 tot 5 keer een sprintje full pull doen. Dit liet ik vandaag achterwege gezien mijn verkoudheid. Rinne en ik hadden een prachtig rondje. We gingen het laatste uur van de training in, deze was net begonnen en toen reed Rinne lek. Dus naar de kant van de weg om de band te vervangen. Dit was net kamperen maar dan anders. Met een primitief handpompje net zolang pompen totdat we weer genoeg lucht in de band hadden. Intussen was het weer steeds slechter geworden en koelden we snel af. Gelukkig was de band gerepareerd en besloten we naar huis te gaan, we waren leeg en koud. We hebben wel geteld 10 meter gereden, rijd Rinne weer lek. We keken elkaar aan, riepen in koor *** en begonnen te lachen en er restte ons niets anders weer te gaan kamperen maar dan anders. Vernikkeld voerden we ook de tweede reparatie uit. Daarna zijn we op hoop van zege naar huis gereden,  we hadden geen reservebandjes meer dus als we nu weer lek zouden rijden dan waren we de sjaak. Gelukkig zijn we fietsend thuis aangekomen en was het tijd voor een warme douche een goede middaglunch. Toen plat voor de livestream om onze Wüst naar goud te juichen. 

Week vijf was een pittige week, maar een week waarin ik stappen heb gezet qua trainingsuren. Met een tevreden gevoel sluit ik de vijfde week in Calpe af en zie ik mijn rustweek met smart tegemoet.

Tot de volgende blog, volgers!

Sportieve en warme groet,

Alyda Norbruis

Gespot, hoe vet? SUPERGAAF!
In mijn dromen prof zijn bij zo'n ploeg.